Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 47

¿Te duele ver a Carlos así? Con cuidado, retiré su mano de sobre mí y me escapé a toda prisa. Silvia me preguntó por qué había tardado tanto, me limpié la comisura de los labios: —Tenía un poco de hambre, aproveché para comer algo en la planta baja. En la noche, tumbada en la cama, daba vueltas sin poder dormir; me levanté a tomar un vaso de agua. El agua fría calmó el calor que sentía dentro. El teléfono se iluminó y vi un mensaje de un número desconocido. [Devuélveme a Carlos.] Era Isabel. Le respondí con un mensaje: [Ven a buscarlo tú misma.] Realmente estoy harta de estas personas. Claramente fue Carlos quien vino a mí, y he dejado claro en repetidas ocasiones que no volveré con él. ¿Por qué todos insisten en buscarme a mí? En lugar de convencer a Carlos de que regrese, intentan manipularme a mí. Desearía más que nadie que Carlos dejara de aparecer. Desde ese día, Carlos empezó a buscarme con más frecuencia, a veces incluso esperando fuera de mi oficina al final del día. Irene y yo

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.