Capítulo 58
Después de aterrizar, nuestro grupo se reúne y toma un tren de alta velocidad hacia el condado; después, cambiamos a un minibús.
El día ha sido un constante traslado.
Cuando finalmente llegamos al hotel, todos estamos exhaustos, pero, afortunadamente, las habitaciones están limpias. Dejo mi equipaje sobre la mesa y me arrojo sobre la cama mullida.
Estoy muerta de cansancio.
El trayecto hacia las montañas fue complicado; dos horas en un coche que sacudía todo mi ser.
Irene toca a mi puerta: —María, baja a cenar.
A regañadientes, me levanto de la cómoda cama, abro la puerta y le ofrezco a Irene una sonrisa de disculpa: —No iré a cenar, no tengo apetito. Coman sin mí.
Tras cerrar la puerta de mi habitación, vuelvo a la cama y levanto un brazo para bloquear la luz.
Pienso: Estoy tan cansada, dormiré un rato.
Cuando despierto y me estiro, miro mi teléfono y ya son las seis de la mañana.
No puedo creer que haya dormido tanto tiempo.
Recordando que debemos reunirnos a las ocho, salto de la ca

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ