Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 1015

Sofía cuanto más pensaba, más miedo sentía. Salvador, concentrado en conducir, realmente percibía el cambio de ánimo en Sofía. No obstante, no encontraba las palabras para convencerla de regresar a casa con él. Parecía que una voz interna le decía que no podía dar ese paso. Así que, hasta llegar al pie del edificio, no intercambiaron una sola palabra en el coche. Al llegar, Sofía, con los ojos llorosos, le preguntó a Salvador. —¿Ya no me quieres, Salvador? Si ya no me quieres, me iré y no te molestaré más. Pero no puedes ser tan indiferente conmigo. Salvador, visiblemente impotente, la miró y le acarició la cabeza. —Estás pensando demasiado, últimamente he tenido mucho trabajo y realmente no he pensado en eso. Sofía se calmó un poco al escucharlo. Pero sus lágrimas seguían fluyendo. —Entiendo, tú ve y ocúpate de tus asuntos. Pero, Salvador, si algún día dejas de quererme, por favor dímelo, no me dejes esperando tontamente, no quiero forzar estas cosas, ni tampoco quiero obligarte. Salv

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.