Capítulo 1234
Él la miraba.
Rodeado de varios hombres vestidos con traje.
No se sabía de qué hablaban.
Gonzalo le echó un vistazo y luego desvió la mirada, continuando su camino pasando por la tienda de vestidos de novia con las personas que lo rodeaban.
Ana estaba algo distraída.
Esa mirada era realmente similar a cómo Alejandro la miraba.
—¿Anita, Anita?
—¿Qué estás mirando?
Judith llamó a Ana varias veces, pero Ana no respondió y seguía mirando distraídamente por la ventana.
Inmediatamente, llevando el vestido de novia, se acercó y miró en la dirección en que Ana observaba, pero no vio nada.
Solo había transeúntes pasando.
Ana se recuperó y se disculpó un poco: —Lo siento, me distraje un momento. Este vestido de novia te queda muy bien, puedes compararlo con los otros que has probado.
Judith era una persona de pensamientos simples, no pensaba demasiado; al escuchar la sugerencia de Ana, sus ojos se iluminaron: —También creo que este vestido de novia es el que mejor me qued

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ