Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 173

No es imposible. Manuel claramente no confía mucho en esta posibilidad, pero se mantiene absolutamente optimista. —¡Jajaja, no importa! No importa si nos hemos equivocado, lo importante es que estos dos días han sido increíbles. Sin darse cuenta, Ana ya ha lavado y cortado todos los ingredientes necesarios para los platos e incluso ha tratado y marinado la carne. Después de mirar el reloj, ella llama a Alejandro. —¿A qué hora crees que llegarás a casa? Alejandro está jugando baloncesto con unos amigos, se seca el sudor de la frente y mira el reloj. —Estoy a punto de irme, llegaré en una hora más o menos. —Me tengo que ir —dice Alejandro a Caio y a los demás. —¿Por qué tan pronto? Podemos jugar otra hora —sugiere Caio. Es raro que todos tengan tiempo hoy, justo se habían reunido para jugar. Alejandro niega con la cabeza. —Tengo planes esta noche. Caio levanta una ceja, nota la sonrisa en los labios de Alejandro y de inmediato adivina. —¿Vas a casa? —Sí. Caio pregunta en voz baja. —¿No d

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.