Capítulo 1813
Y ahora, lo único que le quedaba era este brazalete que simplemente había estado escondido y no había sido robado por esas malvadas personas.
Josefina inicialmente quería decir que no era necesario, pero cuando vio que el brazalete en su muñeca desaparecía al instante, por lo tanto, una voz interior le instó a aceptarlo.
—¡Gracias! Me encanta este brazalete. No lo empeñaré. Además, sé que este brazalete debe ser bastante valioso.
Después de aceptar con agrado el brazalete, probablemente Bernardo se sentiría más cómodo para hacerle alguna petición sin preocuparse demasiado o sentir vergüenza al hablar de ello.
Además, no sabía si esto era una ilusión, pero después de ponerse el brazalete, de pronto surgieron algunas imágenes en su mente.
Vio enseguida a sus padres escalando una montaña.
Ellos le sonreían y le hacían pequeñas señas.
Extrañaba demasiado a sus padres y no pudo evitar que se le llenaran los ojos de lágrimas.
—Me alegra que te haya gustado. —Dijo Bernardo, observando la piel

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ