Capítulo 1910
Josefina se quedó estupefacta.
¡Era algo increíble el maestro Fabián, quien antes no podía verla, hoy sí podía!
Se acercó cautelosa.
Y se quedaron mirándose el uno al otro.
—Claro que soy una persona, si fuera un fantasma, no te habrías asustado tanto, bastaría con un talismán para deshacerme de mí.
Josefina no le temía al maestro Fabián.
Simplemente encontraba al anciano bastante divertido.
Bernardo se acercó con rapidez, interponiéndose entre Josefina y el maestro, con una expresión seria.
Claudio se quedó paralizado, tragando saliva varias veces antes de calmarse un poco. —Fabián, ¿a qué te refieres con eso que si eres persona o fantasma? ¿Has visto algo? Dijiste que Bernardo sufría de una enfermedad mental, que hablaba con alguien imaginario, ¿no es así?
Después de preguntar, Claudio miró a su alrededor de manera adorable, entrecerrando los ojos, intentando percibir alguna señal de Josefina.
Teodoro y algunos sirvientes también se mostraron asombrados por lo sucedido.
Que del maest

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ