Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 307

—No importa si vienes o no —dijo Sergio rodando los ojos hacia arriba. Carmen suspiró y se acercó a José: —Hermano, no te preocupes por mamá. —Sí, mamá estará bien —respondió José, mirando a Carmen con ternura en sus ojos. Ana pasó por allí. En el momento en que vieron a Ana, la expresión de todos cambió. Parecía que, después de haber dejado la casa, Ana se había vuelto más confiada y, por supuesto, realmente indiferente y desentendida hacia ellos. Tan amable como había sido antes, ahora su indiferencia era igual de evidente. Ana miró a las personas frente a ella y luego echó un vistazo a la sala de operaciones. Ella había venido solo para ver en qué estado acabaría Laura después del accidente de tráfico; en su vida anterior, Laura quedó parapléjica de cintura para abajo, y en esta vida, sin la protección de Ana, quería ver con sus propios ojos cómo sería. —¡Finalmente llegaste! —exclamó Sergio fríamente. —Espera aquí, tu madre aún está en cirugía —dijo Diego con voz fría. Ana asintió

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.