Capítulo 359
Ante la puerta de la habitación del hospital
Gustavo observó cómo los dos se acercaban y, con un rostro sombrío, les preguntó: —¿Por qué vienen justo ahora?
—Por la preocupación por mamá, no pudimos dormir bien anoche —respondió José con una excusa improvisada.
La situación de mamá ya era irreversible; en adelante, solo quedaría paralizada en cama y siempre necesitaría alguien que la cuidara. No había otro remedio que aceptarlo.
El semblante de Gustavo se tornó aún más sombrío, como si hubiera visto a través de José y Carmen. —Mañana también vendré a esta hora.
Luego, se levantó para irse.
Tras dar unos pasos, recordó algo y les dijo: —Sergio y yo hemos pensado en una manera de obligar a Ana a volver para cuidar a mamá. Colaboren bien cuando llegue el momento.
José, por supuesto, estuvo de acuerdo. —Dinos con anticipación qué necesitas que hagamos.
Carmen respondió obediente: —Está bien, Gustavo.
—Me voy.
Los dos entraron después a la habitación y vieron a Laura aco

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ