Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 168

••• Punto de vista de Amelia ••• “Te amo, Ernesto… te amo… tanto…” Repetí mis palabras mientras él permanecía allí congelado; su expresión seguía cambiando: incredulidad, shock, desconcierto y mostrando muchas otras emociones. Intenté ignorar mis sentimientos... Intenté negarlo... Intenté resistirme... Pero al final… Todavía me caí. Ernesto todavía estaba en shock y, al ver su estado congelado, de repente comencé a dudar de mi decisión de contarle mis sentimientos. ¿Elegí el momento equivocado para confesarme? ¿Qué pasaría si estuviera demasiado abrumado por mis palabras y decidiera salir corriendo de la habitación y mantenerse alejado de mí? ¿Debería haber esperado hasta que recuperara la memoria? ¿Pero qué pasaría si nunca los recuperara? “¿Ernesto?” Le pregunté con preocupación. Pero mi preocupación fue infundada cuando respondió a mi pregunta envolviendo repentinamente mi cuerpo más pequeño con sus fuertes brazos nuevamente. “Lo sabía…” Su voz temblaba por la emoción. “Sabía que er

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.