Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
No Llores por MíNo Llores por Mí
โดย: Webfic

Capítulo 33

María se agachó, diciendo con ternura: —Hola Sergio, te he traído un regalo. Los ojos de Sergio se iluminaron, pero aún así miró hacia mí con cortesía: —Papá, ¿puedo aceptarlo? Asentí: —Por supuesto. ¿Qué debes decir? —¡Gracias, María! Exclamó Sergio con alegría. La cena transcurrió de manera muy agradable. Víctor estaba realmente interesado en las inversiones, y no dejaba de hacerme todo tipo de preguntas. María, por su parte, conversaba alegremente con Sergio y hasta le enseñaba cómo jugar con Luna. Después de la cena, María se ofreció a ayudar a limpiar los platos. Inicialmente quería rechazar su oferta, pero ella insistió en ayudar. Así que yo lavé los platos y María los secaba al lado. —Gabriel. —Dijo María en voz baja. —Gracias por invitarnos hoy. Hacía mucho tiempo que no sentía un ambiente familiar tan cálido. La miré un momento y noté algo complejo en su mirada. Vacilé, pero finalmente pregunté: —¿Tu familia...? María sonrió, pero su sonrisa era agridulce:

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.