Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
No Llores por MíNo Llores por Mí
โดย: Webfic

Capítulo 56

Me sentí emocionado; no hay nada que me haga más feliz que ver a mis hijos ser reconocidos. —Me alegra que no lo odies. —¿Cómo podría? Es tan adorable. Pensando en Diego, María se mostró algo resignada: —Tal vez solo está tratando de llamar tu atención. María solo estaba especulando; después de todo, no es una psicóloga infantil. Sin embargo, por cómo se comporta Diego, es evidente que ama mucho a su padre. —Ojalá fuera así. Temía que la actitud de Diego fuera algo que Andrea le hubiera enseñado, solo para herirme. No quería seguir discutiendo sobre esto; tampoco era probable que Andrea me entregara a Diego. Solo esperaba que la próxima vez que nos viéramos, Diego hubiera cambiado. Sintiendo mi desánimo, María repentinamente puso su mano sobre mi hombro. Me acarició suavemente, como si intentara consolar a un niño. Sonreí. ¿Acaso me estaba tratando como a un niño? —¿Cómo que...? —¿Y Andrea? Pablo apareció de repente frente a mí, dejándome paralizado sin saber cómo reaccionar. No pude e

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.