Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
No Llores por MíNo Llores por Mí
โดย: Webfic

Capítulo 65

Sonia me lanzó una mirada severa, y de inmediato me sentí perdido. Ella era mayor y no podía soportar emociones fuertes. —No estoy tranquila dejando al niño con ella. —¿Qué te preocupa? Es su madre, ¿acaso haría daño al niño? Sonia le dio unas palmaditas en la mano a Andrea y se giró para ordenarme: —Será mejor que abandones esa idea. Lo mejor para un niño es estar con su madre. Si Sonia no se controlaba, llegaría a sospechar que quería entregar también a Sergio a Andrea. Media hora después, observaba a Andrea llorando, con los ojos completamente enrojecidos, y me burlé fríamente. —Eres realmente impresionante. No pude evitar aplaudir con sarcasmo: —Sabes cómo venir a buscar a la abuela. Andrea parecía no escuchar mi sarcasmo. De repente, se volvió hacia mí con una mirada llena de súplica: —Gabriel, no puedo estar sin Diego. Tú ya tienes a Sergio. Déjame a Diego, ¿de acuerdo? Andrea en ese estado se asemejaba a un perro callejero que mendigaba por las calles, patétic

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.