Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 142

Punto de vista de Bella: Por la noche, me duché y me acosté en pijama, pero no pude conciliar el sueño. Echaba mucho de menos a Herbert. Me parecía sentir su olor en la almohada y mi anhelo por él crecía a cada segundo como enredaderas salvajes. Tenía muchas ganas de vestirme e ir inmediatamente a su casa para abrazarlo y besarlo. Pero tuve que contenerme. Pronto pasaría medio mes. ¡Debo perseverar! En ese momento, mi teléfono sonó de repente. Inmediatamente, lo tomé. Era una llamada de Herbert. Dudé por un instante, pero, aun así, no pude evitar atender. "¿Estás dormida?", dijo una voz profunda y agradable desde el otro lado del teléfono. Me quedé en silencio por un momento. "¿No acordamos que no nos veríamos por medio mes?". Dudó por un momento antes de responder: "Acabas de decir que no podemos vernos. No dijiste que no podemos hablar por teléfono". Encontró la laguna en mis palabras. Lo extrañaba mucho y tenía muchas ganas de escuchar su voz, así que decidí no pensar en eso. "No

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.