Capítulo 179
Punto de vista de Bella:
Unos días después, mi cuerpo se recuperó y me reincorporé al trabajo.
El tiempo pasó volando y, sin que me diera cuenta, ya habían transcurrido dos meses.
A principios del verano, los hombres estaban vistiendo camisas y las mujeres también se habían puesto vestidos ligeros.
Esa tarde, cuando estaba por salir del trabajo, recibí un mensaje de texto: "Bella, ¿puedo invitarte a cenar conmigo?". El remitente era Klein.
Desde aquel día, rara vez me contactó. De vez en cuando, venía a Wharton Mountain por un viaje de negocios y me traía algunos pequeños obsequios.
Tampoco hablábamos mucho: solo nos comunicábamos una vez cada dos semanas y nuestro trato era el de dos amigos ordinarios.
Estaba bien ser simples amigos.
"¿Vienes a Wharton Mountain por un viaje de negocios otra vez?", le pregunté.
"Tengo trabajo que hacer".
"Te invitaré a una barbacoa mexicana, ¿de acuerdo?", le dije. Sabía que había un restaurante muy delicioso.
"Está bien", me respondió.
Después del

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ