Kabanata 217

Itinaas niya ang kanyang mga kilay at tinanong, “Uuwi ka para sa ano?” “Dixon, pakiramdam ko wala ka sa sarili mo.” “Hmm? Wala sa sarili ko?” inirapan niya ako. “Para namang hindi mo ako kilala?” tanong niya. “...” Kumonekta ba ang tawag ko kay Zachary? Kung oo man, gusto kong pilitin na ibaba ang phone. Nang kukunin ko na sana ang phone mula sa aking bag para ibaba ang tawag, pilit akong hinila ni Dixon palabas ng kotse. Nanlalamig ang mga mata niya. “Matagal na tayong hindi nagkakasama ‘di ba? Bakit hindi natin subukan ngayon?” Nanginginig ako sa takot. “Anong ibig mong sabihin?” “Plinano mo ‘to?” Gulat kong tanong. “Oo.” Hinila ako ni Dixon palayo sa sasakyan at inilapag ako sa tabing dagat. Nataranta ako at pinandilatan siya. “Pakawalan mo ako!” “Hmph, una, inakit mo ang kapatid ko, pagkatapos si Sean, pagkatapos si Zachary, ngunit sinabi mong nagkamali ako sa’yo, Caroline! Paano ka naman! Tinarato mo ba ako nang tama? Ang nais ko lang ay mabuhay ka, ngunit sinisi mo ako nang matag