Kabanata 444

Maaliwalas ang panahon sa Nanjing. Ang mainit na sinag ng araw ng Disyembre ay lumilawanag sa lalaki na nakabalandra ang suot na itim na cargo pants. Napakagwapo niya pa rin kahit na isang buwan ko na siyang hindi nakikita. Oo, gwapo. Jean-hindi, este Wallace. May mukha siya na nakakapag-akit sa ibang tao. Nilapitan niya kami suot ang kanyang sunglasses. Ang pares ng bota na kanyang suot ay nagningning ng sobra na para bang isa siyang nuno na nahulog sa mundo ng mga tao. Pangkaraniwan na tao lamang ang karamihan sa mga kamag-anak at bisita ng kasal. Bihira lang sila makakita ng isang napakagandang tao, kasama na ang dose-dosenang mga high-end na mga kotse na naka-park na magkakasama. Puno ng sorpresa at inggit ang kanilang mga tingin. Umismid ang doktor at nagtanong, “Sino ka?” Suot pa rin ni Wallace ang kanyang earphones. Hindi na sila kulay rosas, kundi kulay asul na, pero may nakaukit pa rin na maliit na diamond dito. Hindi ako sigurado kung bakit laging may earpiece an