Kabanata 463

Kapag naaalala niya ang nakaraan, sobrang nakakaawa talaga ito. Katulad ng pagiging kawawa niya sa mga oras na ito. Ang buhay niya talaga ay magulo. Napabuntong hininga ako nang matagal at sinabihan si Leo, “Hintayin niyo ako dito.” Pumunta ako sa eskinita na yun. Ang mahabang eskinita na ito ay napupuno ng puting snow. Naglakad ako papunta sa streetlamp mula sa nakaraaan at bumuntong hininga, “Bakit ang lungkot ko nitong mga nakaraang araw?” Sa sobrang lungkot ko, kailangan ko pa alalahanin ang nakaraan para makawamdama ng warmth. Ipinikit ko ang mga mata ko at nagsimulang umiyak, “Zachary, sinira mo ang pinaniniwalaan ko.” Sinira niya ang pagmamahal na binuhusan ko ng maraming effort para magmahal ulit. “Hi miss, mag-isa ka lang ba?” Binuksan ko ang mga mata ko at tumambad ang isang napakadelicate na mukha. Napaatras ako at inayos ang sarili bago magtanong, “Bakit ka nandito?” Ngumiti siya at sumagot, “Dahil miss na kita.” Tumalikod ako at sinubukang umalis pero sinundan a