Capítulo 19
Solté una carcajada fría. Lucía parecía tener algo mal en la cabeza: —Mis sentimientos siempre han sido de si puedo tomarlo, también puedo soltarlo. Ahora, Ramón para mí no es más que un deudor.
Lucía me devolvió la risa con sarcasmo: —No te engañes. Hablamos de la familia Fernández. Es un nivel que no alcanzarías ni en toda tu vida. No me creo que lo dejes ir así como así.
Me levanté: —¿Es que crees que, solo porque a ti te gusta algo, a todos nos tiene que gustar? Ramón para ti será un tesoro; para mí no es más que un ex que me debe dinero.
Ella, que segundos antes mostraba orgullo, se transformó de pronto en una delicada flor: —No hables así de Ramón.
No me molesté en discutir y me di la vuelta para irme, solo para toparme con Ramón justo detrás.
Así que ese era el motivo del cambio exprés de Lucía, de arpía calculadora a pobre mártir.
Le lancé una mirada antes de volverme hacia ella.
Ramón, apretando los dientes: —Pensaba que solo eras insoportable, pero no imaginé que también inve

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ