Capítulo 17
Renata lloraba sin consuelo, profundamente decepcionada de Elisa.
Elisa, impaciente, le gritó un par de veces y empujó la puerta de la habitación. De pronto, se quedó petrificada.
—¿Héctor? ¿Cuándo llegaste?
Héctor bajó la cabeza; su rostro, cubierto por la sombra, resultaba indescifrable.
Al mirar a Elisa, con quien alguna vez compartió una complicidad casi fraternal, sintió que en realidad nunca la conoció.
Cuando tenía dos años, una niñera lo raptó y lo vendió.
Criado por padres adoptivos indiferentes, huyó de casa tras terminar la secundaria y terminó uniéndose a un grupo de maleantes.
Fue en esa época cuando conoció a Elisa, que permanecía en su aldea.
Ella tenía padres divorciados que apenas la cuidaban; él, unos que eran como ausentes. Héctor solía protegerla de todos.
Con el tiempo, nació un lazo de amistad.
Una vez, en una pelea callejera, lo apuñalaron y quedó ciego temporalmente.
Sus compañeros huyeron y lo abandonaron.
Él ya se había resignado a morir, cuando una voz femeni

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ