Capítulo 212
Robin parecía maduro y estable en la vida diaria. No mostraba sus emociones, pero ocasionalmente se mostraba un poco infantil y celoso.
Al pensar en esto, Amelia no pudo evitar reírse.
Robin la miró y le preguntó en tono frío: "¿De qué te ríes?"
Amelia negó con la cabeza. "Nada."
Sin preguntar más, Robin dobló el pañuelo y lo sostuvo en su mano, listo para tirarlo a la basura más tarde.
Su mano derecha vacía volvió a tomar la mano de Amelia. "Vamos."
"Bueno."
El tono íntimo de los dos, como si no hubiera nadie más alrededor, molestó un poco a Jackson.
¿Estas dos personas lo trataron como si no existiera?
Al ver que los dos estaban a punto de irse, rápidamente dijo: "¡Detente ahí!"
Ninguno de los dos le respondió y continuaron avanzando.
Jackson apretó los dientes y rápidamente caminó hacia adelante para bloquearles el camino. "¿No puedes oírme?"
Amelia sonrió. "Lo siento. Acabo de escuchar al perro ladrar y no escuché hablar al Sr. Miller".
"¿Me llamaste perro?"
"Señor Miller, puede en

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ