Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 189

El anciano abuelo miró repetidamente el cuadro. La alegría y el aprecio en sus ojos eran inconfundibles. —Laila, buena niña... —Después de contemplar la obra de arte, no pudo evitar levantar la cabeza para mirar a Laila Mason, con el rostro radiante y una sonrisa benévola—. Has pensado mucho en esto. "Abuelo, nuestra Laila es naturalmente hábil para pintar. Tú no la entiendes bien". August, al ver al anciano abuelo elogiar a Laila, se sintió extremadamente orgulloso y no pudo evitar sonreír. La risa del anciano abuelo se hizo aún más alegre. "Parece que no le he prestado suficiente atención a Laila". Laila Mason frunció los labios y sonrió. Sin embargo, sus ojos se dirigieron inconscientemente hacia Robert. Quería ver su expresión. ¿Se sorprendería con su pintura? Pero- Lo que Laila vio no fue admiración. Robert estaba mirando a Eleanor. No le importaba en absoluto el regalo que ella le había hecho al anciano abuelo. Tampoco le importaba lo buena que fuera su pintura. Estaba concentrad

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.