Capítulo 299
Eleanor miró a Robert en silencio, con voz suave y vacilante.
—Bob... no sé si me equivoco, pero últimamente has sido especialmente amable conmigo. Tan amable que siento... que realmente te gusto. —Hizo una pausa y sus labios se curvaron en una sonrisa de disculpa.
—Entonces, quería preguntarte... —Sus ojos se suavizaron, revelando un destello de vulnerabilidad—. No tienes que responder de inmediato, después de todo, esta pregunta... es un poco embarazosa.
"Pero cuando lo hayas descubierto, debes decírmelo. De lo contrario..."
Justo en ese momento...
—Ya sé la respuesta. —Los labios de Robert se curvaron en una extraña y ligera sonrisa que suavizó sus rasgos fríos y pálidos.
En ese momento, era impresionante, como una estrella iluminando el cielo nocturno.
Eleanor parpadeó, momentáneamente desconcertada.
—Pero… —su voz se redujo a un suave murmullo—, no puedo decírtelo todavía.
Había calidez en su rostro, a pesar del tono pálido de su piel. Su mirada se detuvo en ella, firme y brillant

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ