Capítulo 671
Ante la abrumadora oleada de popularidad y atención en línea, Eleanor mantuvo una extraña calma. Otros podrían haber estado eufóricos, disfrutando de millones de mensajes de cariño, pero ella no.
Lo único que sentía era arrepentimiento.
Ojalá Susan hubiera podido ver esto.
Susana…
Todo este amor debería haber sido tuyo.
¿Te habría hecho más feliz? ¿Te habría sacado de la oscuridad y te habría evitado caer en una desesperación más profunda?
Los pensamientos de Eleanor se detuvieron en ese dolor cuando de repente...
Su teléfono sonó.
Ella respondió rápidamente, casi instintivamente: "¿Hola?"
"Soy yo."
La voz del otro lado era profunda, refinada y familiar.
Sus ojos se iluminaron al instante y sus labios se curvaron en una sonrisa inconsciente. "Di—"
Casi se le escapó la palabra, pero se contuvo justo a tiempo.
—Presidente Hampton, ¿qué lo trae a…?
—Vi las noticias sobre tu lesión —la voz tranquila y mesurada de Charles la interrumpió. Bajo la serenidad se escondía una sutil pesadez—. ¿Es

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ