Capítulo 37
Andrea estaba deseosa de expresarme su amor.
Así que naturalmente también quería que ella sintiera mi afecto: —Tú también eres maravillosa, y yo también te amo mucho.
Ahora que Andrea estaba dispuesta a comunicarse con Víctor, él no quería perder ninguna oportunidad de hablar con ella.
Víctor fingió estar celoso: —¿Entonces Andrea no me ama?
—¡Amor, amor, amor! —Andrea, molesta porque su conversación con mamá fue interrumpida, pero aún con voz de niña pequeña, respondió: —¡Yo también amo mucho a papá!
Víctor parecía no notar el disgusto de Andrea: —Eso está bien.
Después de despachar a papá, temiendo que Víctor pudiera preguntar de nuevo, Andrea tomó mi cara con sus manos y susurró en mi oído: —Pero la persona que más, más, más, más amo, sigue siendo mamá.
Ella enfatizó varias veces.
Como si solo así pudiera probar que su amor por mí era único.
Después de hablar, tampoco olvidó levantar la barbilla, enviando a Víctor una mirada arrogante.
Víctor solo sonrió.
Yo tam

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ