Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 152

Valentín no pudo soportarlo más y dio un paso adelante, diciendo: —Carlos, ¿te has cansado de vivir o qué? ¿Por qué no te quedas en Piedraplata y no vienes a hacer esto aquí? ¿Y ahora te atreves a agredir a Roberto? Parece que estás buscando problemas. Carlos, al escuchar esa voz familiar, se quedó congelado un momento y, de forma instintiva, miró al hombre enmascarado que estaba frente a él. ¿Esta voz no es igualita a la de mi primo? ¿Será Valentín? —¿Qué está pasando aquí? En ese momento, Raúl salió de la sala privada en el segundo piso, vio a Carlos tirado en el suelo con botellas de licor rotas a su alrededor. Raúl se acercó rápidamente y ayudó a Carlos a sentarse: —¿Estás bien? —Estoy mal, duele mucho. Carlos, aunque quería mostrar valentía, no podía evitar sentir que el golpe en el pecho lo había dejado sin aire. Ahora, cada vez que respiraba, el dolor en sus pulmones lo atormentaba. No sabía si tendría alguna costilla rota. María vio que el rostro de Carlos

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.