Capítulo 1635
El director observaba el silencio de Roberto sin saber qué decir.
En su momento, él también había sido testigo de cómo Roberto y Alicia habían terminado juntos.
Aquellos dos habían pasado por tantas cosas y, al final, igualmente habían acabado separados.
En ese momento, salió una enfermera. —La señorita ha despertado.
Roberto se dio la vuelta y entró en la habitación. Vio que Alicia ya estaba despierta y, además, comía algo.
Ella, al verlo aparecer, se quedó un instante sorprendida. —¿Todavía no te has ido?
—... Fui yo quien te trajo al hospital.
—¿Entonces estás esperando que te dé las gracias?
Roberto arqueó una ceja. —¿Acaso no debería?
Alicia dejó el plato sobre la mesa. —Si nos ponemos estrictos, deberías ser tú quien me pida perdón.
Roberto no respondió, pero en su mirada se notaba claramente un deje de desdén.
Alicia se limpió la boca y continuó: —Mira, esta mañana íbamos a ir juntos al Grupo Martínez y, al final, me dejaste tirada a mitad de camino. Eso provocó que no pudiera a

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ