Capítulo 1782
Jorge soltó una carcajada helada: —Es imposible, si no te disculpas, ni siquiera si la policía te trae de vuelta servirá de nada.
Oscar miró hacia el coche patrulla: —Puedes irte, aquí no te necesitamos.
El joven policía, que tampoco quería meterse en problemas, arrancó el carro y se fue.
Jorge echó un vistazo a Oscar y, sin decir nada, dio la vuelta y se marchó, ignorando por completo a Oscar.
Este último quedó tirado en el suelo, mirando a Jorge: —¿Adónde vas? ¿Y las demás personas?
Jorge le echó un vistazo a Oscar: —Por supuesto, a mendigar. Hasta Marco tiene que salir a trabajar. Sin tu carga, nuestra vida es mucho mejor.
No dijo esto con el fin de irritar a Oscar, sino porque era la verdad.
Oscar se enfureció aún más: —¿A quién llamas carga? ¡Yo soy así por culpa de ustedes! ¡Así que deben hacerse responsables de mí, deben cuidarme toda la vida!
Jorge, al escuchar tales palabras tan llenas de indignación, se rio con desprecio: —¿Tienes el descaro de decir eso? Si no fuera por ti,

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ