Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 23

El teléfono de Pablo sonó de repente, y del otro lado se escuchó la voz de Fernando. —¡Algo malo ha pasado! ¡La señorita Laura se ha caído por las escaleras, se fracturó la pierna y está en el hospital! —¿Qué? Pablo frunció el ceño de inmediato, su instinto lo llevó a caminar hacia afuera, pero al recordar que no había resuelto aún lo de María, se volvió y dijo: —Tengo que ir primero. —Haz lo que quieras. María habló antes que él, pasando a su lado sin más. Pablo vaciló por un momento, pero bajo la insistente prisa de Fernando, se apresuró a irse. Ambos se alejaron en direcciones opuestas. El corazón de María estaba helado. Mejor así. Ya había elegido irse. Se acercó a Bruno: —Vamos a ver a tu abuelo. Bruno, observando cómo Pablo se alejaba, sintió un destello de ira, pero suavemente llevó a María al coche y le dijo: —Cuando estemos con mi abuelo, haz lo que quieras hacer, y rechaza lo que no te guste, nadie te dirá nada. María, que había estado cabizbaja, levantó la cabeza confundida.

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.