Capítulo 91
Alberto realmente cayó en su farsa, resignado, le dio un toque en la cabeza: —También quiero más flores en el jardín, si tú y Bruno me engañan, verás cómo los castigo.
—Haré lo que digas.
María, lejos de enfadarse, sonrió y se acercó para ganarse el favor de Alberto.
No pasó mucho tiempo antes de que ella lo hiciera sonreír de oreja a oreja.
Ramón, observando, se quedó boquiabierto.
Alberto era conocido por ser difícil de engañar, ¿cómo pudo María manejarlo tan fácilmente?
—¿Eso es lo que puede hacer María?
—Ve a encargar las flores.
La sonrisa de Bruno se elevó ligeramente, claramente instruyendo a Ramón, pero sin darle siquiera una mirada.
Ramón disimuló una mueca y rápidamente se puso en marcha.
La sala se llenó de sus risas.
Un rato después, María, viendo que era casi la hora y temiendo que él tuviera hambre, quiso ir a la cocina.
Pero Alberto la detuvo:
—Ven aquí.
—Primero iré a la cocina, acabas de salir de un período de descanso, no puedes pasar hambre.
María insistió.
Aunque al

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ