Capítulo 152
—¿Y si no dejo ir a ninguno de ellos?
Alberto miró a Jorge con una expresión juguetona.
Jorge, de cuerpo alto y robusto, con una mirada feroz, era el tipo de persona que, si se unía a su equipo, sería más letal que Sergio cuando se tratara de atacar.
Además, Jorge tenía más habilidades y con un poco de orientación, su progreso futuro sería prometedor.
Lo más importante, Jorge era más leal y tenía más sentido de responsabilidad.
—¿Qué tengo que hacer para que dejes ir a mis hermanos? Dime algo, haré lo que sea necesario.
Jorge sintió un nudo en el estómago.
—Lo mismo que él, ser mi perro.
Alberto señaló a Sergio con una sonrisa irónica,—Y todos tus hombres tienen que obedecerme. ¿Puedes hacerlo?
—¿Unirme? ¿Es eso lo que quieres decir?
Jorge no era un tonto; captó inmediatamente la intención de Alberto.
—¿Qué pasa? ¿No quieres?
Al escuchar esto, Alberto levantó una ceja, sus ojos brillando con un rastro de frialdad.
—Je, ¿me atrevo a no querer?
Jorge soltó una risa amarg

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ