Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 88

—¿Qué pasa? ¿Escuché que un recluso de reforma laboral vino a causar revuelo en el hospital? Minutos después, Nuria e Ignacio entraron al vestuario. —¡No me hables de eso! Ignacio inhaló profundamente, maldiciendo en voz baja:—Alberto tuvo una suerte increíble y logró curar a Alicia. Quería que Valeria cargara con la culpa para desquitarme por ti, pero ahora, por culpa de esto, Ricardo y Pablo, esos viejos, han ido a cenar con esas dos rameras. —Las cosas no van a ser fáciles para mí en el hospital de ahora en adelante. —¿Y qué tiene eso de malo? Nuria no se inmutó.—Mi madre necesita gente en este momento. Podemos irnos cuando queramos, no nos faltará trabajo. —Eso es cierto, pero no me siento bien, no puedo aceptarlo. Ignacio sintió un alivio interno al saber que tenía una salida, pero siguió fingiendo enojo, apretando los dientes.—No mencionaré al recluso de reforma laboral, pero esa perra de Valeria se atrevió a golpearte. ¡No puedo soportarlo! —¿Eres tonto o qué? Los ojos de Nuria

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.