บทที่ 2873

ขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากออโรร่าออกไป เธอก็ยังคงดิ้นรนและขอความเมตตาด้วยสีหน้าตีโพยตีพาย "ได้โปรด! ให้โอกาสฉันอีกครั้งเถอะ! "ฉันผิดไปแล้ว! ฉันผิดไปแล้ว!!!" ผู้ติดตามของเธอเริ่มส่งเสียงร้องไห้ตามเธอ ต่อหน้าฝูงชนที่ไม่รู้รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะเรื่องที่เกิดขึ้น ออโรร่าและคนอื่นๆ ดูคล้ายกับเป็นฝ่ายถูกเอารัดเอาเปรียบเสียอย่างนั้น เมื่อออโรร่าและคนอื่น ๆ จากไปแล้ว ควินนี่ก็พูดขึ้นอย่างใจเย็นว่า “ผู้หญิงคนนี้ดูไม่ธรรมดาเลย เธอทำเหมือนจะสู้กับเราแบบให้ตายกันไปข้าง แต่เธอกลับมาร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าเราเสียอย่างนั้น… “ช่างเป็นผู้หญิงที่ตลบตะแลงเก่งจริง ๆ!” “ไม่เชิงหรอก” ฮาร์วีย์ยืนขึ้นและเดินไปที่ประตูหลัง “เราไปดูข้างนอกกันดีกว่า” ควินนี่ตัวแข็งทื่อ ความสับสนฉายชัดผ่านคิ้วของเธอ … ที่ลานกว้างของอ่าววิคตอเรีย แม้จะถูกโยนออกมาแล้ว แต่ออโรร่าและผู้ติดตามของเธอยังคงคุกเข่าอยู่ที่บริเวณร้านอาหารซีไซต์ไม่ไปไหน เธอยังคงร้องไห้ ขณะที่คร่ำครวญด้วยความเศร้าโศก เธอกำลังร้องขอความเมตตา โดยหวังว่าคุณหนูตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงจะเห็นแก่ชีวิตปลาซิวปลาสร้อยอย่างเธอ ผู้ที่สัญจรผ่าน