Capítulo 22
Víctor había pasado toda la noche en el avión, llegando finalmente a Tarcania justo antes de que comenzara el banquete de compromiso de Laura.
En el backstage, Laura acababa de terminar de cambiarse y se disponía a salir cuando Víctor irrumpió bruscamente en la habitación.
Ella se quedó inmóvil, sorprendida al verlo allí en ese preciso instante, pero pronto recuperó la compostura y asintió tranquilamente.
—Hermano.
Ella pronunció aquel término que había repetido infinidad de veces, pero esta vez Víctor ya no sintió el amor de antes.
Mirando a Laura vestida con su elegante traje de gala y sin ninguna expresión, Víctor sintió una amargura insoportable, como si se estuviera ahogando. Sus ojos se enrojecieron al instante, y la mezcla de culpa y nostalgia que sentía tras días sin verla lo impulsaba a querer abrazarla y proteger nuevamente esa figura frágil.
Sin poder contenerse, avanzó unos pasos y la llamó suavemente:
—Lala. —Su voz estaba cargada de emoción y dolor.
Pero Laura no reaccion

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ