Capítulo 164
Manuel les dijo: —Voy a ver a Sara.
Dijo esto mientras entraba a la habitación.
Javier intentó seguirlo, pero Carolina lo detuvo.
—¿Qué haces?
Carolina le sonrió: —¿El presidente Javier, no me vas a acompañar?
Javier miró a las dos personas dentro de la habitación y, sin poder evitarlo, respondió: —Está bien, te acompaño, te acompaño.
...
Mi pierna, que al principio parecía estar mal, ya estaba mucho mejor, aunque aún necesitaba reposo.
José personalmente me retiró los clavos de acero y, al final, me puso un yeso.
Revisó cuidadosamente la herida y me dijo: —Niña, tienes que tener más cuidado en el futuro. Si pones más clavos en una pierna tan bonita, no vas a poder usar faldas nunca más.
Asentí rápidamente.
José revisó una vez más, me recetó una crema y una receta para medio mes.
Me sorprendí: —¿Todavía hay medicina?
José frunció el ceño: —¿Acaso no quieres tomarla?
Puse una cara de incertidumbre: —Está amarga...
José pensó un momento: —Bueno, te daré algo que no sea tan amargo.
Lo mir

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ