Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Un Amor OlvidadoUn Amor Olvidado
โดย: Webfic

Capítulo 203

Las cosas llegaron a este punto, ambos estábamos un poco desconcertados. Después de estar confundidos un momento, Salvador, contento, me tomó de la mano: —Sara, a partir de ahora te seguiré. ¿Seguirme? Sonreí con amargura: —Aún no tienes dieciocho años, Lorena y Víctor están aquí, no soy yo quien tiene que cuidarte. De verdad. Salvador parecía indiferente: —De todas formas, ellos no se ocupan de mí. No les importa si estoy vivo o muerto. De ahora en adelante, iré contigo, Sara. Parecía haber encontrado una nueva dirección, lleno de confianza: —Sara, puedo trabajar. Puedo conseguir un empleo y ganar mi propio dinero, no necesitas darme dinero. Suspiré: —No digas tonterías. Recuerda que no tienes dieciocho años, Lorena y Víctor pueden llevarte cuando quieran. Víctor continuaba desinteresado. Al ver que no hacía caso a mis advertencias, decidí llevarlo primero a comer. Este chico tiene un gran apetito. Llevé a Salvador a un restaurante occidental, y observé cómo devoraba dos filetes, una

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.