Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Un Amor OlvidadoUn Amor Olvidado
โดย: Webfic

Capítulo 220

Suspiré aliviada: —Entonces está bien. Ya no tomaré baños de inmersión. ¿Quién iba a pensar que casi pierdo la vida tomando un baño? Intenté hacer una broma para aliviar la tensión, pero noté que ni Manuel ni Luis sonrieron. Forcé una sonrisa: —Eso... No le digan a Javier. Manuel sonrió: —Claro, no le diremos. Luis me miró a mí y luego a Manuel, y dijo: —Ya revisé, la señorita Sara está bien, solo tenga cuidado de no resfriarse. Manuel acompañó a Luis a la salida. Cuando regresó a la habitación, yo estaba apoyada en el cabecero de la cama, con una expresión complicada. Manuel se sentó junto a mí y preguntó suavemente: —Sara, ¿qué sucede? Me sentí melancólica: —Gomi, soñé con Víctor. Manuel exhaló aliviado: —Eso es normal. Yo pensé que... Sacudí la cabeza, el miedo evidente en mis ojos: —Pero nunca lo había soñado desde que perdí la memoria. Esta vez soñé con la primera vez que lo vi. Mi agitación era visible: —No debería soñar con él de esa manera. Porque tengo amnesia. Manuel sostuvo

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.