Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Un Amor OlvidadoUn Amor Olvidado
โดย: Webfic

Capítulo 252

María estaba pálida: —Me caí, me golpeé el abdomen... Rápidamente le dije a Salvador: —¡Llama al doctor! ¡Rápido! ¡Ve a la sala de urgencias a buscar al médico! Salvador se quedó unos segundos en shock, pero enseguida corrió a pedir ayuda. Yo sostenía a María, quien gritó de repente. Miré y vi que sangre comenzaba a salir lentamente entre sus piernas, que estaban completamente blancas. Ella me miraba con ojos vacíos, y yo la miraba de la misma manera. María gritó: —¡No, mi bebé! Se agitó mucho, intentando levantarse constantemente. Estaba tan asustada que no sabía qué hacer, pero sabía que no debía forzarla en ese momento. La presioné con fuerza: —No te levantes, el doctor ya viene. No te muevas, tal vez no sea grave. No te muevas, no te muevas... María lloró desconsolada: —¡Quiero a mi bebé, quiero a mi bebé! ¡Snif, snif! ¡Sara, maldita, tú me has hecho esto! ¡Tú me lo has hecho! La observaba en su desesperación, y solo podía apretarla para evitar que se moviera. En esos cinco minutos

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.