Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Un Amor OlvidadoUn Amor Olvidado
โดย: Webfic

Capítulo 278

Suspiré, desalentada y resignada con mi destino. Finalmente, el cabello quedó seco y la noche se profundizó. Manuel, sin embargo, no regresó a su habitación de invitados. Me puse el pijama y lo observé abrazando la manta. Él, con expresión serena, dijo: —Voy a dormir aquí esta noche. Yo, sin palabras. Después de un rato, dije en voz baja: —Ya no soy una niña. ¿No harás algo a medianoche? Manuel respondió: —No. Dijo esto mientras colocaba una almohada en la cama. Para demostrar que no haría nada a medianoche, puso la almohada al pie de la cama. Exhalé y dije: —¡Qué infantil! Manuel de repente sonrió: —No tendré relaciones sexuales contigo hasta que estés soltera de nuevo. Yo repliqué: —Parece que no tiene sentido esperar. Manuel se sentó, mirándome intensamente: —¿Qué quieres decir? Miré su cuello medio desabotonado, rápidamente me acosté y cerré los ojos: —Nada, no quise decir nada. Estoy cansada, quiero dormir. Apagué la luz. Luego sentí a Alberto tambi

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.