Capítulo 281
Media hora después, me encontré con Anita en la entrada de la Escuela Superior Luzdeluna.
Anita observó mi atuendo y se quedó sin palabras.
—Sara, ¿estás enferma? ¿Por qué te vestiste así?
Intentó agarrar mi abrigo y mi sombrero.
Me cubrí rápidamente: —No, solo me resfrié anoche.
Obviamente, Anita no creyó en mi mentira. Aún no es invierno y el otoño en Luzdeluna sigue siendo cálido.
De repente, ella tiró de mi abrigo y se quedó paralizada, luego comenzó a reírse de manera extraña.
Me envolví en mi abrigo, molesta: —Deja de reír, ¿de qué te ríes? ¡Te sacaré los ojos si sigues!
Anita contuvo la risa: —¡Dime! ¿Quién te dejó todos esos chupetones?
No sabía si reír o llorar: —No preguntes más, por favor. Me... Me voy.
Con vergüenza y culpa, solo quería escapar rápidamente, pero ¿cómo podría Anita dejarme ir tan fácilmente?
Ella me agarró de repente, riendo: —Vamos, dime, ¿acaso el presidente Manuel te trató como si fueras una zanahoria anoche?
Le lancé una mirada, admitiendo tácitamente.
L

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ