Capítulo 292
Señor Marco, riendo a través del teléfono, dijo: —He llamado al presidente Manuel, quien sugirió que nos contactáramos directamente.
Después de hablar, el señor Marco me propuso reunirnos en un restaurante cerca de mi casa para charlar.
Miré la hora; eran más de las ocho y media, ni muy temprano ni muy tarde, y el lugar también era conveniente, cerca de casa.
Me cambié de ropa y me apliqué un maquillaje ligero antes de salir.
Al ver a Marco, del que tanto se rumora, quedé un poco atónita.
Marco parecía mucho más joven de lo que había imaginado. Tenía unos sesenta años, con las sienes ya blanqueadas, pero se veía muy enérgico.
Llevaba puesto un traje tradicional de color gris claro y zapatos de tela negros con suelas de tendón.
Estaba sentado en una sala privada del elegante restaurante y me dijo: —Ven, ven, siéntate. ¿Acostumbras tomar café por la noche?
Negué con la cabeza: —El café me mantiene despierta.
El señor Marco sonrió: —Entonces haremos que te preparen un poco de agua con mie

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ