Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Un Amor OlvidadoUn Amor Olvidado
โดย: Webfic

Capítulo 30

Después de hablar, solo sentí que mi cabeza empezaba a marearse otra vez. Las luces parpadeaban delante de mí y sabía que mi presión intracraneal estaba aumentando de nuevo. Sujeté a Anita y le dije en voz baja: —Echala. No quiero verla. Temblaba mientras hablaba. Podía sentir que la primera reacción refleja de mi cuerpo era la ira. Tristemente descubrí que no podía hacer como si nada pasara. Todavía me enojaba, me irritaba e incluso quería enloquecer. No sé si los recuerdos perdidos de mi cerebro estaban empezando a recuperarse o si simplemente eran secuelas de una conmoción cerebral. Pero sabía que mi cuerpo no se sentía bien. Siempre que se trataba de Víctor o María, me sentía mal. Esta incomodidad era casi patológica, arraigada profundamente en mi cerebro. Anita notó que algo no iba bien conmigo. Empezó a echar gente: —María, Sara no tiene nada que decirte. Ya sea que vengas a disculparte o a mostrarte, ya no nos importa. Ella maldijo: —Las moscas aman los

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.