Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Un Amor OlvidadoUn Amor Olvidado
โดย: Webfic

Capítulo 314

Javier: —Tú... tú... Él simplemente no podía hablar. Mis ojos se enrojecieron: —¿No quieres que vuelva a casa, verdad? ¡Dime! Javier se asustó tanto con mis palabras que no pudo decir nada. Se rascaba la cabeza frenéticamente, agitado: —No puedes volver a casa. En casa... mejor olvídalo, simplemente no puedes volver. Y lloré de nuevo. Habíamos reconocido nuestra relación hace tanto tiempo, y Javier nunca mencionaba que me dejara volver a vivir en casa, y yo tampoco me atrevía a mencionarlo. Así que vivía como una huérfana sin hogar en la casa de Manuel. Cuando Javier me vio llorar, se puso aún más nervioso: —¡No llores, Sarita! No es que no te deje volver a casa, solo que ahora no es el mejor momento. Tú... realmente eres... Comenzó a buscar frenéticamente pañuelos en el auto para darme. No le hacía caso, solo seguía llorando. Javier se desesperó más: —Mi amor, no llores. ¿Qué quieres hacer? Dímelo. No es que no te deje volver a casa, solo que tú sabes que esa gran casa nuestra no es s

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.