Capítulo 36
Tiré de Manuel: —No quiero verlo.
Manuel me echó un vistazo: —Entonces espera en el coche.
Dudé: —¿Y qué pasa aquí? Parece que han llamado a la policía.
Manuel respondió: —No te preocupes. Sube al coche con Anita. Pediré al conductor que os lleve de vuelta primero.
Asentí y rápidamente tiré de Anita para irnos.
Víctor nos vio y nos detuvo.
Fruncí el ceño: —¡No me bloquees el paso!
Víctor, conteniendo su ira, intentó agarrarme: —Vuelve conmigo.
Di un paso atrás para evitar su mano.
Fruncí el ceño: —No voy a volver.
Anita se interpuso: —Víctor, ¿y qué si hoy has golpeado a un grupo de aduladores? Tus amigos comenzaron insultando a Sare. ¡Se lo merecen!
Víctor, con el rostro pálido de ira, me miró fijamente: —Sara, realmente no cambias. Pensé que eras seria, pero sigues causando problemas.
Rió con sarcasmo: —¿Quién te enseñó eso?
Miró a Manuel, claramente implicándolo.
Creía que Manuel era el instigador.
Reí: —Presidente Víctor, ¿qué tienes que ver tú con que golpee a esas personas que lo

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ