Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Un Amor OlvidadoUn Amor Olvidado
โดย: Webfic

Capítulo 46

Cuanto más escuchaba Manuel, más frío se volvía su rostro. Me lamentaba: —¿Cómo pude olvidar llevarme la reliquia de mi abuela? ¿Cómo lo olvidé? ¿Cómo pudo mi mente olvidarlo? Decía esto mientras intentaba golpearme la cabeza. Manuel agarró mi mano: —Es porque has perdido la memoria, Sare. Solo recuerdas hasta los dieciocho años, lo que sucedió después lo has olvidado. Bajé la cabeza sollozando: —Pero no debería haberlo olvidado. ¿Cómo pude dejar algo tan importante en casa de Víctor? Lo lamento mucho. Su voz era tan suave como siempre: —Sare, no te sientas mal. El brazalete roto puede repararse, y la foto también. Mis ojos se iluminaron: —¿De verdad? Manuel sonrió: —Claro, ¿cuándo te he mentido? Rompiendo a reír, dije: —Gracias, gracias Manuel. Manuel tomó una toalla caliente que le pasó un sirviente y me ayudó a limpiarme la cara. La toalla caliente me refrescó bastante. Le dije gracias en voz baja. De repente, Manuel señaló mi frente: —¿Qué te pasó en la frente? Mientras decía esto,

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.