Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
Un Amor OlvidadoUn Amor Olvidado
โดย: Webfic

Capítulo 82

Las lágrimas comenzaron a llenar mis ojos lentamente, cayendo una a una desde las esquinas. Mi mano fría fue agarrada por él, y escuché la voz de Víctor: —Sare, no te pongas de mal humor. ¿Cuántas veces has amenazado con divorciarte en estos cinco años y al final siempre estamos bien? No me divorciaré de ti, no importa qué. Me solté de su mano y pregunté con frialdad: —Bien, entonces deja a María. No deben verse nunca más en la vida. La cara de Víctor se tensó de inmediato. Riendo fríamente y con sarcasmo, dije: —¿No puedes hacerlo? ¿Cómo puedes hablar de sentimientos profundos si no puedes hacer eso? —Víctor, ¡realmente me das asco! Después de mis palabras, el semblante de Víctor se suavizó. Él dijo: —Sare, María y yo hemos crecido juntos desde la infancia. Pedirnos que nos separemos es imposible, incluso como amigos, no puedo dejar de verla. Riendo fríamente, repliqué: —Sí, por eso públicamente juegas a ser ambiguo con ella. Le regalaste el anillo de diamantes rosado q

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.