Capítulo 86
Miró con sinceridad y afirmó: —Personalmente, creo que esa es la mejor manera de castigar al agresor.
Los otros abogados inmediatamente secundaron: —¡Sí! Señorita Sara, haremos todo lo posible para ayudarte.
Asentí lentamente, y una luz comenzó a brillar en mis ojos: —¡Bien!
...
Víctor salió de la estación de policía, todavía con heridas en la cara.
Cuando María lo vio, corrió hacia él inmediatamente.
Con lágrimas en los ojos, lo abrazó y dijo: —Víctor, has sufrido ahí dentro.
Luego empezó a criticar a la policía por su falta de humanidad, alegando que no importaba a quién conocieran, tenían que detenerlo cinco días.
Se disculpó diciendo: —Víctor, intenté todo lo posible. Dijeron... Dijeron que estabas bajo sospecha de secuestro ilegal y violación... Por eso tenían que investigar a fondo.
Justo después de decir esto, notó que Víctor ya había subido al coche sin decir una palabra.
Se sentó en el asiento trasero; su rostro herido no mostraba ninguna emoción, solo en sus ojos había una ex

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ