Capítulo 17
Susana contuvo la respiración, sorprendida. —¿Quieres que ella aborte? Rubén, estás loco, ¿cómo puedes...?
No alcanzó a terminar la frase cuando Rubén la interrumpió con voz fría. —Cuida tus palabras. Si esta noticia llega a salir de aquí, no te lo perdonaré.
—Ya es tarde, puedes irte. Además, esta es la casa donde Angi y yo vivimos. De ahora en adelante, sin mi permiso ni el de ella, no vuelvas a entrar.
La cara de Susana perdió todo color y comenzó a temblar de ira. —Rubén, no olvides que si no fuera por mí, tú ya habrías...
—¡Ja! —Rubén soltó una risa sarcástica—. No lo niego, me salvaste, y te lo he agradecido siempre.
—Durante estos cinco años he sido bueno contigo y he hecho todo lo posible por ayudar a tu padre.
—Puedo satisfacer cualquiera de tus necesidades económicas, pero si pretendes usar ese favor para atarme de por vida o chantajearme, te aconsejo que abandones esa idea de inmediato.
—Porque, hasta donde sé, todavía no ha nacido nadie capaz de amenazarme.
La actitud de Su

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link