บทที่ 1012

เวสลีย์ก้าวถอยหลังไปสองก้าวและหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นก่อนที่เขาจะหมุนตัวลงส้นเท้าและจากไป ลูคัสกับซูซี่วิ่งไปหาแคทเธอรีน“แม่ครับ ทําไมลุงเวสลีย์ถึงจากไปล่ะครับ? แม่กับเขาทั้งคู่ทะเลาะกันหรือเปล่าครับ?” "ไปกินมื้อเย็นกันจ้ะ" แคทเธอรีนโน้มตัวลงมาตอบเบา ๆ มีความรู้สึกอ่อนล้าอย่างมากในส่วนลึกของดวงตาของเธอ … ในอีกสองวันถัดไป ฌอนขอให้สมาชิกไลโอน่าทั้งหมดทุกคนค้นหาเลียม แต่ดูเหมือนอย่างกับว่าเขาได้อันตรธานหายไปในอากาศที่บางเบา “คุณชายใหญ่ครับเราได้ตรวจสอบบันทึกที่สถานีรถไฟ สนามบิน และทางหลวงต่าง ๆ แล้ว แต่เลียมไม่ได้ออกจากสถานที่เหล่านี้เลย รวมทั้งแม้แต่โรงพยาบาลในต่างประเทศก็ไม่มีประวัติการรักษาของเลียม” แชนซ์ รายงานการค้นหาของเขาพลางขมวดคิ้ว “ในปัจจุบันมีความเป็นไปได้เพียงสองทางเท่านั้น ความเป็นไปได้แรกคือเลียมถูกขังไว้ อีกอย่างคือว่า... เขาตายแล้ว” ฌอนบนเก้าอี้หนัง รู้สึกราวกับว่าถังน้ำเย็นถูกเทราดลงบนร่างสูงของเขา "ตายงั้นเหรอ?" เป็นไปได้ยังไง? คนที่ใครเอาชนะได้ยากอย่างเลียมจะตายได้อย่างไรกัน? มือของเขาสั่นเทาขณะหยิบบุหรี่มวนหนึ่งออกมาจากซอง “แชนซ์คุณเป็นคนสุดท้ายที่เห็นเลียม