บทที่ 193

เจเน็ตหัวเราะเยาะเย้ย “ได้ยินไหม? เขาต้องการให้เธอออกไป” ทุกสีบนใบหน้าของแคทเธอรีนแห้งเหือดไปภายในไม่กี่วินาที “ผมหมายถึงคุณ” ฌอนยกเท้าขึ้นอย่างช้า ๆ เหยียดขายาวออก แล้วเตะเจเน็ตออกจากโซฟา ทุกคนตกใจ หญิงสาวกรีดร้อง “ฌอน ฮิลล์ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณกล้าดียังไงมาเตะฉัน! ฉันไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่” “โอ้ จริงเหรอ? ผมจะรอดูแล้วกัน” เขาพูดด้วยสีหน้ารังเกียจพลางหยิบกระดาษเช็ดปากจากบนโต๊ะ และบรรจงเช็ดไหล่ที่เธอพิงศีรษะเมื่อครู่ ความโกรธแค้นภายในใจของแคทเธอรีนก็ถูกลบเลือนหายไปเมื่อเห็นสิ่งนั้น อย่างน้อยเขาก็ทำสิ่งที่ถูกต้อง มิฉะนั้น เธออาจจะเมินเฉยกับเขาตลอดไป “ฌอน คุณจะเสียใจที่ทำแบบนี้ รอดูได้เลย วันหนึ่งคุณจะมาขอร้องให้ฉันนอนกับคุณ” เจเน็ตกัดฟันและกระทืบเท้าออกไปหลังจากถูกทำให้ขายหน้า “...” เชสสาปส่งหญิงสาว “โง่เง่า! เธอคิดว่าเธอสมควรที่จะได้นอนกับฌอนของพวกเราเหรอ? ขยะ! กองขี้หมา!” เฟรยาและไมล์ล้มเหลวในการกลั้นเสียงหัวเราะของพวกเขา มีเพียงแคทเธอรีนและฌอนเท่านั้นที่ยังคงหน้านิ่ง “นายยังมีหน้ามาพูดแบบนั้นอีก ดูพวกคนน่าขยะแขยงที่นายเชิญมาวันนี้สิ” มุมปากของฌอนเผยรอยยิ้มแดกดัน สี